|2020|

Hombre

Jednak naprawa wśród ciemności i na trzęsącym się wozie była niemożliwa a i brak odpowiednich części był kolejnym problemem który hamował proces naprawy m16 co najwyżej można by z niej spróbować zrobić dmuchawkę na strzałki. Z tego co widziałeś w świetle reflektorów teren teraz pokrywała uboga roślinność . Minęliście jakiś budynek na którego ścianie ktoś namazał jak ci się zdaje "Piekło na ziemi nie ma już nadzie...".
Becky odchrząknęła -Niedługo trzba będzie sie zatrzymać i ubrać kombinezony dlatego ze wjedziemy w strefę wysokiego skażenia radiacją.
Jechaliście już ponad godzinę.

Girion

Mike wziął M16 od Nilo i z kwaśną miną stwierdził, że nie ma kombinezonu. Po za tym nie robił KOMPLETNIE NIC interesującego, zupełnie jakby czekał na rozwój wydarzeń.

Hombre

Słońce zaczynało dopiero co wschodzić. Czujesz się lekko zmarznięty uświadamiasz sobie że musiałeś paść ze zmęczenia,mimo że przespałeś parę godzin nadal czujesz lekki niedosyt, głowa boli i lać się chce. Kabina jest pusta tylko Nilo się na pace przewrócił na drugi bok. Becky nigdzie nie było widać. Koło drogi stał pordzewiały znak drogowy nie sposób odgadnąć co na nim było. Szybe pokrywają krople wody...

Girion

Mike nie miał nic ciekawego do roboty, a że był wyczerpany trudami podróży, nawet nie zauważył kiedy zasnął. Gdy się obudził, Becky nie było w samochodzie. Wkurzony na siebie, że się nie obudził, gdy ta wychodziła, zaczął przeszukiwać swoje kieszenie i sprawdzać stan ekwipunku. Obudził też Nilo i polecił mu zrobić to samo. Wyjrzał przez szybę i spróbował przebić wzrokiem deszcz i zorientować się w otoczeniu.

Hombre

Okolica była wyjątkowo nieprzyjazna a co najdziwniejsze nigdzie nie było widać Becky. W oddali można by dostrzec zrujnowane budynki przysypane przez pyły. Okolice porasta drobna roślinność.

Girion

Mike za oknem nie zobaczył nic ciekawego. Położył dłoń na klamce i już miał zamiar wyjść na zewnątrz, gdy przypomniał sobie że Becky mówiła coś o wysokim poziomie radiacji na zewnątrz. Cofnął rękę, odwrócił się do Nilo i powiedział: "sprawdź poziom promieniowania".

Paweł1995

Nilo niechętnie przesunąl się do kabiny,odkręcił szybę, wyjął z kieszeni licznik geigera i wystawił go za okno. Nilo wiedział, że jeżeli na zewnątrz jest zwiększona radiacja to ciężarówka nie daje przed nim osłony, ale nie powiedział o tym Mike'owi.

Hombre

Strzałka od razu wykazała silne natężenie promieniowania, nie masz pojęcia jak długo tu przebywacie ale najlepiej to by było z powrotem przebrać się w stroje ochronne.

Girion

Mike jak zobaczył wynik, o mało nie zemdlał. Właściwie sam nie wiedział czy to od promieniowania czy od wstrząsu doznanego po zobaczeniu wyniku. "Mam tego dość. Najwyżej wyrośnie mi skorupa i zamienie się w cholernego żółwia Ninję". Potem spojrzał błagalnie na Nilo i poprosił "załóż swój kombinezon i weż poszukaj tej baby... i może jakiejś folii dla mnie. Ja w tym czasie dokładnie poszperam na pace." Nie czekając na resztę, Mike wziął głeboki wdech i założył maskę przeciwgazową. Potem zaczął jeszcze raz przeszukiwać zawartość ciężarówki, oczywiście nie dotykając tych niebezpiecznych materiałów wspomnianych przez Becky.

Paweł1995

Nilo schował licznik Geigera do kieszeni i zakręcił dokładnie okno. Sprawdził jeszcze pozostałe szyby i włożył swój strój ochronny. Tekst o żółwiu wcale go nie rozbawił, Mike'a zresztą pewnie też to nie bawiło. Nilo otworzył drzwi, wyszedł, po czym szybko je zamknął. Po raz pierwszy od dawna miał pójść gdzieś sam. Chwycił UMP i ruszył w stronę zabudowań.

Hombre

Girion: Na pace znajdujesz paszcz ochronny który powinien częściowo powstrzymać radiację, do tego pudełko z jakimiś zastrzykami
- po przeczytaniu instrukcji dowiedziałeś się że pozwalają dla skóry powstrzymać częściowo promieniowanie. Poza tym jedzenie i woda na jakiś tydzień zabezpieczone przed radiacją.

Paweł: Kiedy ruszyłeś w stronę ruin, mgła zaczęła się podnosić co nie oznaczało niczego dobrego. Pośród zburzonych budynków dostrzegłeś masę pożółkłych kości. Niektóre ze ścian pokrywała zakrzepła krew. Wieje mocny wiatr co dodatkowo utrudnia poruszanie. Wśród powiewów wiatru twe uszy wyłapują szepty, nie możesz ich zrozumieć. Zaczyna ci szumieć w głowie i ciemnieć w oczach. Przed tobą pojawia się przed wojenne miasto, stoisz przed kawiarnią, jakiś mężczyzna siedzi tam i czyta gazetę...kelnerka podaje mu filiżankę... za tobą jeżdżą samochody... po chodnikach przechadzają się ludzie. Obok znajduję się jakiś instytut. Ktoś otwiera drzwi i wychodzi przez drzwi dostrzegasz siebie ubranego w ciemny frak...po drugiej stronie jakaś kobieta z dziećmi macha do niego rękom zapewne jego żona...dzwoni telefon...odbiera i rozmawia przez komórkę...spogląda w niebo...wypuszcza telefon...on roztrzaskuje się o bruk. W tej samej chwili coś uderza w jeden z budynków,fala ognia dosłownie zdmuchuję ludzi i budynki wokół...pozostają tylko dymiące ruiny...
Nie masz pojęcia co to mogło być.
Klęczysz pośród kości a do oczu napływają ci łzy.

Girion

"Zastrzyki, które częściowo powatrzymują radiację? Ha, dobre sobie..."-ironizował w myślach Mike zakładając na siebie płaszcz ochronny. Znalezisko nieco poprawiło mu nastrój, ale tylko trochę. Zastrzyków żadnych na razie sobie nie robił, najpierw poszukał na pudełku terminu przydatności.

Paweł1995

Kiedy wizja przeszła, Nilo wstał i spróbował się otrząsnąć. Miał łzy w oczach i nie miał pojęcia co to mogło być. Rozejrzał się sprawdzając JAKA JEST WIDOCZNOŚĆ i czy dostrzega jakieś REALNE NIEBEZPIECZEŃSTWO.

Hombre

Girion
Termin ważności to 12.08.65

Paweł
Widoczność jest okropna przez mgłę nie możesz dostrzec nawet gdzie znajduje się samochód. Nie dostrzegasz nic naprawdę groźnego.

Girion

"Hmmm. Który my mamy rok?" Zamyślił się Mike. Zdawało mu się że coś około 2052, ale nie był tego do końca pewien. Rozpiął kombinezon, przyjął jadna dawkę wzorując się na instrukcji, po czym znowu zapiął kombinezon. Chciał także wyjśc na zewnątrz, ale postanowił dać trochę czasu lekowi, by zadziałał. Oczywiście resztę zastrzyków zatrzymał dla siebie.