|2020|

Agape

Poziom: 6
Doświadczenie: 15000
Imię: Nurja
Płeć: kobieta
Rasa: pół-orka
Charakter: chaotyczny dobry
Wiek: 18
Klasa: Barbarzyńca
Bóstwo: Obad-Hai

Wygląd:
- Wzrost i waga: 170cm, 70 kg
- Oczy: żółte
- Włosy: kruczo czarne
- Ogólny opis: Niezwykle dobrze umięśniona, mimo to nie pozbawiona pewnej dozy kobiecego wdzięku. Kręcone czarne włosy nosi rozpuszczone, długie mniej- więcej do ramion. Mniej- więcej ponieważ obcina je nożem i to widać. Kły nie ujmują nic jej promiennemu uśmiechowi. Jej ruchy przypominają ruchy dzikiej pantery. Nosi dopasowane skórzane spodnie i pasującą do nich tunikę bez rękawów, do tego wysokie skórzane buty. Wszystkie te rzeczy noszą wyraźne ślady użytkowania.

Statystyki:

Atrybuty (Point Buy System 32):
- Siła: 18
- Zręczność: 14
- Budowa: 14
- Inteligencja: 10
- Roztropność: 14
- Charyzma: 8

Punkty Wytrzymałości: 84
Klasa Pancerza: 10 +3 +1 +1+3 +2= 20
Dotyk: 10+2
Nieprzygotowany: 13
Inicjatywa: +2

Bazowa premia do ataku: +6/+1
Zwarcie: 10/5= 6/1 (bpda) + 4(SI)
Dystans: 8/3= 6/1(bpda) +2 (ZR)

Rzuty obronne :
Wytrwałość: 7=5+2(Bud)
Refleks: 4=2+2(Zr)
Wola: 4=2+2(Rzt)

Umiejętności:
Umiejętność: Suma=ranga+modyfikator z atrybutu(skrót do atrybutu np. Int)
- pisanie i czytanie 2
-nasłuchiwanie 6=4+2(Rzt)
-sztuka przetrwania 10=6+2 (Rzt)
- wspinaczka 4+4(S)
-skakanie 4+4(S)
-pływanie 4+4(S)
-spostrzegawczość 5+2(Rzt)
- jeździectwo 2+2 (Zr)

Atuty:
-szał 2 razy dziennie
-szybkie poruszanie się,
- doskonalszy nieświadomy unik,
- wyczucie pułapek +2
- widzenie w ciemnościach (18m)
-tropienie
-czujność
-skupienie na broni
- skradanie

Charakterystyka:
Nurja nie lubi mnożyć problemów, zdecydowanie woli je dzielić z towarzyszami. Jest optymistycznie nastawiona do życia i otwarta. Zazwyczaj zapomina o tym że inni mogą się jej bać lub traktować z rezerwą i zwykle jest rozczarowana reakcją otoczenia. „Co w sercu to na języku”, nie ma mowy żeby ktoś kogo nie lubi nie został przez nią poinformowany o tym fakcie i to nie tylko werbalnie. To samo tyczy się osób do których czuje sympatię, mogą one liczyć na przyjacielski uścisk na tak zwanego „misia” lub przyjacielskie klepnięcie które nie koniecznie wyjdzie im na zdrowie. Działa spontanicznie, myślenie zostawiając innym ale kiedy sytuacja tego od niej wymaga może też pogłówkować, zazwyczaj z nienajlepszym skutkiem. Nie ma jakichś szczególnych uprzedzeń właściwie jest wstanie dogadać się z każdym jeżeli druga strona przejawia ku temu wolę. Postępuje zgodnie z tym co uważa za słuszne przy czym nie koniecznie musi mieć to coś wspólnego z prawem. Prawa jako takiego, nie zna i nie zamierza poznawać. Nie ma również bladego pojęcia czym jest dobre wychowanie.

Ekwipunek:

Broń:
-sztylet (1k4 19/20x2 0,5 kg kłute lub cięte)
-krótki łuk refleksyjny (1k6 x3 1 kg kłute 18m)
-miecz dwuręczny 2k6 19/20x2 cięte 4kg

Zbroja:
-Ćwiekowana skórznia+1
- karwasze pancerza +3

Inne wyposażenie:
- pierścień ochrony +1
-plecak z bukłakiem,
-racja podróżna,
-worek,
- hubka i krzesiwo,
- zwijane posłanie,
- kołczan z 20 strzałami
-łyżka
-miska
- sznur
-woreczki z przyprawami
- 178 SZ 2 SS 7SM
Majątek:
-przytulnie urządzona jaskinia w Chmurnych Szczytach nie daleko Traktu Kupieckiego
- gryf z siodłem

Historia:
Przyszła na świat w jaskini ukrytej głęboko w Chmurnych Szczytach. Jej ojcem był podobno jakiś ludzki barbarzyńca z północy. Podobno miał muskuły, które mogły się równać z Holgiem szefem ich małej gromadki. Matka nie mogła się im oprzeć. Właśnie tak zaczęła swój żywot Nurja. Różniła się od reszty młodych wyglądem, ale nie ustępowała im siłą, dlatego nie często dawało jej się we znaki odmienne pochodzenie. Dorastała w rozbrykanej gromadce nieustannie toczącej ze sobą niezbyt udawane walki. Kiedy tylko podrosła zaczęła uczestniczyć w łupieżczych wyprawach, których ofiarami padali kupcy, turyści, wieśniacy i kto tylko się nawinął. Nie mogła narzekać na brak wszelkiego dobra. Spędzała niezliczone godziny próbując dociec przeznaczenia różnych egzotycznych przedmiotów albo chociaż je rozwalić. Wszystko to sprawiało, że z pełnym przekonaniem mogła powiedzieć, iż miała udane dzieciństwo. Ten czas minął jednak szybko, podejście jej pobratymców zmieniało się, coraz częściej dostrzegali, że jest samicą i nie traktowali jej jak równej sobie. Nurja była coraz bardziej wściekła gdyż zawsze uważała się za takiego samego wojownika jak reszta. Z zazdrością spoglądała na Holga, któremu chciała dorównać siłą i odwagą. Kiedy wreszcie dotarło do niej, że nigdy jej się to nie uda wpadła w szał. Był to ponoć jeden z najgwałtowniejszych wybuchów agresji, jaki widziano w ich zapadłej wiosce w ostatnim czasie. To właśnie tego dnia zabrała swój dwuręczny miecz i odeszła szukać szczęścia gdzie indziej. Doszła do wniosku, że przyłączenie się do bandy Timoka Kła byłoby dobrym pomysłem a że nie lubiła długo spraw roztrząsać udała się w stronę Upadku Orła. Nigdy niedane było jej tam dotrzeć. Aż trudno uwierzyć, ale powodem, który wstrzymał jej wędrówkę okazał się zupełnie przeciętnie wyglądający wędrowiec w postrzępionym wyblakłym płaszczu. Nieco zdziwił ją widok samotnego człowieka. Naiwnie podeszła do niego ze zwykłej ciekawości, ot sprawdzić, kto zacz i czy ma coś użytecznego. Pech chciał, że trafiła na maga i to wcale potężnego, który przy użyciu zaklęć pojmał ją i postanowił uczynić zeń swojego sługę. Tak rozpoczęła się jej niewola. U maga nie została długo gdyż ten znalazłszy sobie inny obiekt zainteresowań zwyczajnie ją sprzedał. Tym razem miała sporo szczęścia. Od handlarza wykupił ją pewien kupiec i to jeszcze za nim sprzedawca niewolników zabrał się na poważnie za jej „tresurę”. Handlarz oczywiście próbował jej nowego właściciela uświadomić, że gdy tylko nadarzy się ku temu okazja jego nowy nabytek rozerwie go na strzępy. Kupiec był jednak stanowczy a handlarz nie chciał tracić okazji do zarobku. Tomas, bo tak kupiec miał na imię okazał się na tyle dobrym człowiekiem, że postanowił ją uwolnić, zresztą nie miał wyboru inaczej by go zabiła. Już po tej wspaniałomyślnej decyzji zaproponowałby towarzyszyła jego karawanie zmierzającej w kierunku Wrót Baldura. Miał w sobie coś, a może rzucił na nią jakiś urok, w każdym bądź razie, została z nim, jako ochrona. Bez większych trudności wszyscy dotarli do celu.
Miasto zrobiło na niej piorunujące wrażenie a jeszcze większe wywarł gryf, którego kupiec odebrał od tresera. Uparła się żeby nazwać go Drapaczem Chmur na co Tomas ze śmiechem przystał. . Odbyła u jego boku jeszcze kilka wypraw, zdobywając dzięki jego cierpliwości i dobremu charakterowi trochę ogłady a dzięki hojności kilka ciekawych przedmiotów.
Przez następne miesiące włóczyła się to tu to tam przyjmując różne zlecenia. Jakiś miesiąc temu z nieba runął na nią znajomy kształt. Kiedy gryf zapamiętale łasił się jej do nóg spostrzegła, że siodło jest uwalane krwią. Nie potrzebowała niczego więcej by zrozumieć, że Tomas nie żyje.