|2020|

Hombre

Imię:Branko Miljkovic
Wiek:30
Kolor skóry: Biała
Pochodzenie: Nie twój...
Cecha z pochodzenia:Zdrowa okolica
Profesja: Żołnierz
Cecha z profesji: Wyszkolenie
Specjalizacja: Wojownik
Sztuczki:
*Komandos
Reputacja: 1 (Minnesota)

WSPÓŁCZYNNIKI
Zręczność: 14
Percepcja: 9
Charakter: 12
Spryt: 10
Budowa: 16

UMIEJĘTNOŚCI
Walka wręcz
Bijatyka: 2
Broń ręczna: 1
Rzucanie: 1

Prowadzenie pojazdów
Samochód:1
Motocykl:1
Ciężarówka:1

Zdolności manualne
Kradzież kieszonkowa: 0
Otwieranie zamków: 0
Zwinne dłonie: 0

Broń strzelecka
Pistolety: 1
Karabiny: 3
Broń Maszynowa: 4

Broń dystansowa
Łuk: 0
Kusza: 0
Proca: 0

Orientacja w terenie
Wyczucie kierunku: 0
Przygotowanie pułapki: 0
Tropienie: 0

Spostrzegawczość
Nasłuchiwanie: 1
Wypatrywanie: 1
Czujność: 3

Kamuflaż
Skradanie się: 0
Ukrywanie się: 0
Maskowanie: 0

Przetrwanie
Łowiectwo: 0
Znajomość terenu: 0
Zdobywanie wody: 0

Negocjacje
Zastraszanie: 1
Perswazja: 1
Zdolności przywódcze: 3

Empatia
Postrzeganie emocji: 0
Blef: 0
Opieka nad zw.: 0

Siła woli
Odporność na ból: 2
Niezłomność: 1
Morale: 2

Medycyna
Pierwsza pomoc: 0
Leczenie ran: 0
Leczenie chorób: 0

Technika
Mechanika: 0
Elektronika: 0
Komputery: 0

Sprzęt
Maszyny ciężkie: 1
Wozy bojowe: 1
Kutry: 1

Pirotechnika
Rusznikarstwo: 1
Wyrzutnie: 1
Mat. Wybuchowe: 1

Wiedza ogólna
...: 0
...: 0
...: 0

Sprawność
Kondycja: 1
Pływanie: 1
Wspinaczka: 1

Jeździectwo
Jazda konna: 0
Powożenie: 0
Ujeżdżanie: 0

EKWIPUNEK
M60, maska przeciwgazowa, kompas, 5,56x15, ciepły koc, gruba derka, stalowy kubek, drewniana miska, łyżka, znoszone spodnie woodland, biała koszulka, wełniany sweter, gruba i ciepła kufajka woodland, czapka uszatka, znoszone wojskowe trepy, nóż, igły i nic, 7 konserw.

FORMULARZ
1) Jest późny wieczór, od zachodu zbliża się wichura. Pierwsze podmuchy już poruszają konarami karłowatych drzew. Wyłaniasz się zza załomu muru, przekraczasz ulicę i wchodzisz do knajpy. Panujący w niej zgiełk ustaje, a zgromadzeni wewnątrz dostrzegają niedźwiedziej postury, potężnie zbudowanego chłopa, na sobie ma przedwojenne wojskowe kurty, czapkę uszatkę na głowie, znoszone jednak wypucowane na błysk wojskowe trepy, na twarzy kilku dniowy zarost, piwnymi oczyma spogląda kosym wzrokiem po obecnych. Rusza wolnym ciężkim krokiem w stronę baru na opierając prawdziwą "armatę". Po czym siada, zdejmuję czapkę z głowy i przejeżdża masywną dłonią po krótko ściętych ciemnych włosach i donośnym tonem woła barmana...

2) Siedzisz przy barze, rozglądając się po zniszczonych, poprzecinanych seriami pocisków ścianach. W pewnym momencie dosiada się facet o krzywym spojrzeniu i stawia ci piwo. W odpowiedzi wypijam to piwo i ciężkim tonem pytam co mu trzeba...

3) W końcu jeden z tych palantów podchodzi do jakiejś laski, bez słowa uderza ją w twarz, przewraca i wywleka na zewnątrz knajpy. Ja zaś wychodzę na zewnątrz skopać parę tyłków. Zasady moralne cz ktoś jeszcze je posiada...

4) Zamieszanie się kończy, sączysz zimne piwo, cicha muzyka uspokaja cię. Wracasz wspomnieniami do dawnych dni, do czasów młodości. Wspominasz rodzinę, rodzinny tartak, gromadę braci, sióstr, kuzynów, kuzynek i wielu innych których zabiła ta maszyna, zabiła przyjaciół, zabrała żonę Miszę i dwójkę dzieci Szaszke i małego Gorana. Branko zaciska dłoń na kuflu a do oczu napływają mu łzy.

5) Przypominają ci się słowa, które powiedział ci kiedyś "Na tym świecie są jeszcze dobrzy ludzie", czasem ciężko w to uwierzyć i wydaje się że wszyscy gryzą już ziemię.

6) Nagle spokój zostaje brutalnie przerwany hukiem wystrzału. Ktoś kogoś postrzelił, teraz wychodzą na zewnątrz, słychać krzyki, jeszcze jeden huk wystrzału. Ktoś właśnie kopnął w kalendarz. Ja zaciskam zęby
nie mam i tak wiele już do stracenia więc śmierci nie mam się co obawiać.

ROZMOWA Z POSTERUNKOWYM
"Dlaczego się zgłaszasz?"
Pora by zapłacić za krzywdy doznane od tego cholernego automatu, i skopać mu porządnie dupsko.

"Co umiesz?"
Pokazuję mu blizny na cielę, następnie spoglądam posępnym wzrokiem mu w oczy i lodowatym głosem mówię.-Czy teraz już wiesz?

"Czego nie potrafisz?"
Nie za bardzo orientuję się w zaawansowanym technicznie sprzęcie jako że w Ely nie mieliśmy tego zbyt wiele.

"Jakie masz doświadczenie w fachu?"
Przeżyłem już wiele starć z tymi pieprzonymi robotami i wiem co należy robić by ocalić skórę.

"Co robisz w okolicy, jeśli można wiedzieć?"
Można przyjechałem tu specjalnie by się zgłosić do was...

TOWARZYSZE
Roman Miljkovic
Jest kuzynem Branka i wychował się z nim w Ely. Roman stracił żonę Malory podczas walki o miasteczko następnie cudem wraz z Brankiem przedostali się przez linie wroga. Roman jest pełną entuzjazmu wierzącą w dobro tego świata osobą, nienawidzi zabijać i boi się swojej śmierci, całkiem dobrze daje sobie radę z produkcją amunicji i tym podobnym majsterkowaniem. Nosi taką samą kufajkę jak Branko i podobne spodnie, jest dość przezorny dlatego przeważnie można go spotkać w hełmie na głowie. Roman ma naprawdę sporę poczucie humoru i nieraz lubi się posiać. Jest średniego wzrostu, ma czarną brodę i tegoż samego koloru włosy, piwne oczy. Ma 30 lat i cierpi na zwapnienie płuc.
*Monter(Zapałki i Agrafka)
*Cechy:
B13, Zr10, Pr10, Ch 11, Spr 15
*Przyjaciel na śmierć i życie.
*Rusznikarstwo 4
*Mechanika 4

HISTORIA
Rodzina Branka pochodziła z dalekiej Serbii do Minnesoty przybyli jeszcze wiele lat przed wojną, wraz z paroma innymi Serbskimi rodzinami z którymi wspólnie prowadzili wielki tartak w miasteczku Ely. Gdy nadeszły mroczne dni wojny mieszkańcy miasta schronili się w schronie jednak i tak radioaktywny opad zebrał swoje żniwo. Rodzina Milijkoviców najliczniejsza z ocalałych rodzin dalej prowadziła tartak który przetrwał wojnę zawieruchę prawie nie zniszczony. Populacja Ely to wzrastała to malała w czasie mroźnych zim. Wraz z topniejącym śniegiem z zachodu nadeszły maszyny które pustoszyły wszystko co napotykały na swojej drodze. Mieszkańcy już dziesięć lat temu stawali do nie równej walki z mechaniczną plagą. Maszyny spychały linię frontu coraz bliżej Ely do miasta docierało to coraz więcej rannych. Ludność która zajmowała się głównie wyrębem drewna była w okolicy znana ze swej siły i zawziętości. Kiedy żołnierze posterunku uznali ten teren za stracony doradzili się mieszkańcom wycofać. Mieszkańcy uzbrojeni po zęby i używając przedwojennych wozów służących do wycinki lasów stawiali zażarty opór dla maszyn. Codziennie tony mobsprzętu padały próbując wedrzeć się do miasta, ta zażarta obrona zbierała krwawe żniwo wśród mieszkańców. Gdy na polu walki pojawiły się jugernauty i inne ciężkie wsparcie mieszkańcy zaczęli powoli odczuwać że tej walki nie wygrają. Moloch otoczył miasteczko ze wszystkich stron. Miasto dzielnie broniło się przez kilka tygodni. Z dwóch tysięcy zamieszkujących to miasto przy życiu była już tylko setka która musiała się ewakuować podziemnymi tunelami z miasta. Z setki która cudem przedarła się przez linie molocha na wschód ocalało zaledwie szesnaście osób. Branko wraz ze swoim kuzynem należał do tej grupy nielicznych. Kiedy dowiedzieli się że posterunkowi przyjmują rekrutów postanowili się zgłosić.